Συνέντευξη στον Μενέλαο Κατσαμπέλα
Ο Χρήστος Cesarios Αντωνιάδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα και τα Μεσάγγαλα, ενώ εδώ και παραπάνω από μια δεκαετία ζει, εργάζεται και δημιουργεί στη Σαντορίνη. Σε αυτή τη συνέντευξη, μιλά για το παρελθόν και το παρόν της καλλιτεχνικής του διαδρομής, για τον ρόλο του δασκάλου των εικαστικών και τα μελλοντικά του σχέδια.
Για μία ακόμα χρονιά, παιδιά από το καλλιτεχνικό σου εργαστήρι στη Σαντορίνη, διακρίθηκαν σε διεθνή διαγωνισμό. Μίλησέ μας για το ρόλο σου ως δασκάλου στο κυκλαδίτικο νησί και για την Art Team of Santorini (Art. T. O. S.)
Μας βρίσκεις πολύ χαρούμενους και περήφανους με τους συνεργάτες μου τις τελευταίες μέρες, για τα εργαστήρια της (Art. T. O. S.), καθώς παρά τις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε ένα μέρος των μαθητών μας (56 παιδιά) από τα τμήματα εικαστικών, ζωγραφικής και χειροτεχνίας συμμετείχαν στον παγκόσμιο διαγωνισμό παιδικής ζωγραφικής που διεξάγεται κάθε 2 χρόνια στην Ιαπωνία Kanagawa Biennial World Children Art Exhibition. Είχαμε πάλι επιτυχίες, αυτή τη φορά με 3 μαθητές μας να βραβεύονται.
Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά με επιτυχίες σε διαγωνισμούς από τα παιδικά και εφηβικά τμήματα ζωγραφικής. Η αρχή έγινε το 2018 με τη συμμετοχή μας στον 20ο παγκόσμιο διαγωνισμό παιδικής ζωγραφικής Biennial World Children’s Art Exhibition της Ιαπωνίας, με το έργο μιας μαθήτριας με τίτλο «Traditional festival of Santorini» να αποσπά το βραβείο Kanagawa παρουσιάζοντας τη Σαντορίνη σε όλο τον κόσμο με τη δική της παιδική ματιά και ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε 27.599 παιδιά. Το 2020 είχαμε συμμετοχή και εκπροσώπηση στον πανελλήνιο διαγωνισμό παιδικής ζωγραφικής που διοργάνωσε το Μουσείο κυκλαδικής τέχνης. Από τα 98 παιδιά που συμμετείχαν από τα τμήματα ζωγραφικής της art.t.o.s με αρωγό το Δήμο Θήρας και Θηρασιάς είχαμε έναν μαθητή μας που απέσπασε το 1ο βραβείο και άλλους δύο στους διακριθέντες, ανάμεσα σε 26.500 συμμετοχές.
Ο ρόλος μου, ως δάσκαλου εικαστικών, στο νησί είναι να μεταδώσω την γνώση μου, την υπομονή, το μεράκι και την αγάπη μου πρωτίστως για τις τέχνες και πως μπορούν να την ενσωματώσουν οι μαθητές μέσα στη ζωή και την καθημερινότητα τους. Μέσω της δημιουργίας και της ενασχόλησης τους με τα εικαστικά μπορούν να διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες και την φαντασία τους. Αυτό ξεκίνησε στην Σαντορίνη από το 2012, με την δημιουργία εργαστήριων Γλυπτικής ξύλου και πεπιεσμένου χαρτιού υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου και του ΚΕΚ Γεννηματάς στον χώρο του Επαρχείου Θήρας.
Όταν σταμάτησαν τα προγράμματα, η ζήτηση και η ανοδική πορεία των εργαστηρίων έφερε την ανάγκη το 2017 μια ομάδα καλλιτεχνών και μαθητών μου να συστήσουμε την Κοιν.σ.επ ART.t.o.s (art team of Santorini) μοναδική στις Κυκλάδες με εργαστήρια καλών τεχνών (ζωγραφική – γλυπτική – ξυλογλυπτική – χειροτεχνίας και εικαστικών). Σε συνεργασία με τον Δήμο Θήρας και Θηρασιάς ξεκινήσαμε σε νέο χώρο μαθήματα, παρουσιάσεις και εκθέσεις με τμήματα για παιδιά -εφήβους και ενήλικες με συμμετοχές έως τώρα 780 ατόμων. Η προοπτική είναι για τρία νέα εργαστήρια ενηλίκων (κοσμήματος, ψηφιδωτού και σχεδίου, που έμειναν στάσιμα λόγω καραντίνας, να λειτουργήσουν το 2021 – 22. Σε προσωπικό επίπεδο παράλληλα, προσπαθώ να εξελίσσομαι, να πειραματίζομαι, να προσαρμόζομαι, να μαθαίνω και παράλληλα ως δάσκαλος να μεταδίδω, να εμπνέω και να διεγείρω τη φαντασία των μαθητών με στόχο να με ξεπεράσουν.
Είναι φανερό ότι στην περίπτωση σου, η Σαντορίνη και έτυχε και πέτυχε. Εκεί πλέον ζεις και δημιουργείς. Η Λάρισα τί κομμάτι διεκδικεί στην καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Η Σαντορίνη ήταν επιθυμία και στόχος από τότε που ήρθα πρώτη φορά το 1996 με τα πινέλα και τα σκαρπέλα στο σάκο, ύστερα από πρόσκληση φίλου. Με την πρώτη ματιά ερωτεύτηκα τη Σαντορίνη μπροστά στη μαγική θέα της καλντέρας. Έχοντας μαγευτεί από αυτό το γεωλογικό φαινόμενο πολιτισμού, από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα, νιώθω εκστασιασμένος από την αρχιτεκτονική, το βυθό, τη θάλασσα και φυσικά τα χρώματα της ανατολής και δύσης. Σήμερα, είναι ένας παγκόσμιος τουριστικός προορισμός, «είναι σαν ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο» όπου για 7 – 8 μήνες ταξιδεύει και η δουλειά σου, και για 4 μήνες το χειμώνα, να γεύεσαι, τους ανέμους, την φουρτουνιασμένη θάλασσα και την άγρια ομορφιά από την μία, αλλά και την εσωστρέφεια, την γαλήνη και την δημιουργική ηρεμία ενός νησιού από την άλλη. Όλα αυτά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, ώστε το 2010 να γίνει η επιθυμία πραγματικότητα και να εγκατασταθώ μόνιμα στο νησί με την οικογένεια. Από τότε συνεχίζω να ζω εδώ, με την ιδιότητα του εικαστικού, να «τρέφομαι» από την τέχνη και την καλλιτεχνική εκπαίδευση.
Η Λάρισα είναι η «μήτρα» ο τόπος που γεννήθηκα και αντρώθηκα, είναι σημαντικό κομμάτι στην ζωή μου και «αναδρομικά» στην καλλιτεχνική μου ταυτότητα, έχει μεγάλο μερίδιο. Λείπω πάνω από δέκα χρόνια, οπότε ο ΝΟΣΤΟΣ, η αγάπη και τα συναισθήματα είναι πιο έντονα πλέον…..
Το 1999, δημιουργώ με φίλους έναν μουσικό εικαστικό πολυχώρο, πρότυπο για τη Λάρισα εκείνη την εποχή, το Β. LIVE, έχοντας την εικαστική επιμέλεια. Το 2002 δημιουργούμε το πρότυπο εργαστήρι γλυπτικής ξύλου και πεπιεσμένου χαρτιού με το Δήμο Λαρισαίων, από τα μοναδικά εργαστήρια σε όλη την Ελλάδα, έχοντας κάθε χρόνο συμμετοχές σε φεστιβάλ και εκθέσεις με τους μαθητές των εργαστήριων. Από το 2005 έως το 2009 ήμουν στην ομάδα εργασίας του Φεστιβάλ Πηνειού, έχοντας τον τομέα της εικαστικής επιμέλειας και διακόσμησης. Παράλληλα, συνεργάζομαι με το θέατρο Τεχνών και σκηνογραφώ τις παραστάσεις «Εμιγκρέδες» και «Αμερικανικό Βούβαλο».
Συνεργάζομαι με το κουκλοθέατρο «Τιριτόμπα» κατασκευάζοντας σκηνικά και κούκλες για τις παραστάσεις του και είμαι από τα αρχικά μέλη της ομάδας της Σοφίας Φουτζοπούλου, που δημιουργούν το Μουσείο κουκλοθέατρου μοναδικό στην Ελλάδα σε Δήμο, ενώ συμμετείχα στη δημιουργία του Εικαστικού Καρνάβαλου του Δήμου Λαρισαίων. Το 2008-09 συνεργάζομαι με τον πολιτιστικό σύλλογο ΧΟΡΙΑΜΒΟ, σχεδιάζοντας το σήμα, και την εικαστική παρέμβαση του χώρου, όπου δημιουργώ παιδικό εικαστικό εργαστήρι, ενώ παράλληλα ήμουν ενεργό μέλος της Φωτογραφικής λέσχης Λάρισας με συμμετοχές σε εκθέσεις και διαγωνισμούς.
Πώς αναδιαμόρφωσε τα πλάνα και τους σχεδιασμούς σου η πανδημία; Ποιά σχέδια έμειναν πίσω και ποιές νέες προκλήσεις έφερε ο αναγκαστικός εγκλεισμός;
Ζούμε κάτι πρωτόγνωρο τον τελευταίο χρόνο και είναι παγκόσμιο γεγονός, ένα πλανήτης υγειονομικά αιχμάλωτος, ορόσημο για την ανθρωπότητα πλέον και χωρίς να ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Όλο αυτό, έχει φέρει πολλές αλλαγές στη ζωή μας, αβεβαιότητα για το μέλλον και δυσκολίες σε πολλούς τομείς, ειδικότερα σε εκπαίδευση, πολιτισμό, αθλητισμό και σε πολλές κοινωνικές- ανθρώπινες επαφές και δραστηριότητες. Έτσι και σε εμάς δυστυχώς τα πλάνα και τα σχέδια μείνανε πίσω, τα μαθήματα είναι σε αναστολή εδώ και ένα χρόνο, η έκθεση ενηλίκων και οι συμμετοχές σε φεστιβάλ καθώς και τα 3 νέα εργαστήρια ενηλίκων που θα ξεκινούσαν φέτος και αλλά πολλά μικρά και μεγάλα σχέδια, μείνανε στάσιμα.
Όσο για τις προκλήσεις του εγκλεισμού, για έναν καλλιτέχνη σε προσωπικό επίπεδο, ίσως είναι ευκαιρία να δουλέψει αρκετά και να πειραματιστεί στο εργαστήρι έχοντας χρόνο που δεν είχε πριν. Ένα άλλο «καλ’ο» του εγκλεισμού είναι ότι ήρθαμε σε επαφή διαδικτυακά και ανταλλάξαμε ιδέες και προτάσεις με άλλους καλλιτέχνες, εικαστικές ομάδες και εργαστήρια για την επόμενη μέρα μετά την πανδημία. Για τα εργαστήρια και τα μαθήματα, όσο και να οργανωθήκαμε διαδικτυακά, δεν συγκρίνεται με την προσωπική επαφή και τα δια ζώσης μαθήματα. Όσα καλά και να έχει το διαδίκτυο, σε εργαστήρια τεχνών είναι πολύ δύσκολη η εξ΄ αποστάσεως διδασκαλία. Τα εργαστήρια στην δια ζώσης διδασκαλία πέραν των τεχνικών λόγων, δεξιοτήτων, μεταδοτικότητας, επαφής κλπ, προάγουν την ομαδικότητα και την εξωστρέφεια κι αυτό είναι το πιο σημαντικό που έχουμε στερηθεί από τον εγκλεισμό.
Από τα Μεσάγγαλα ως την Καλντέρα, η διαδρομή συμβολίζει την δημιουργική επιρροή του υγρού, ονειρικού και μυθολογικού στοιχείου στη δουλειά σου. Επιμένεις σε αυτό τον καμβά και στα πρόσφατα έργα σου;
Ίσως η σημαντικότερη επιρροή από μικρό παιδί είναι τα Μεσάγγαλα, ή «Μεσαγγάλιους νήσους», όπως τα λέγαμε μικροί. Αυτά ήταν η αρχή της καλλιτεχνικής μου αναζήτησης, η αφετηρία της δικιάς μου Οδύσσειας. Φανταστείτε ένα μικρό σπιτάκι μπροστά στο κύμα που πολλές φορές ακόμη και σήμερα, μπαίνει η θάλασσα μέσα στο σπίτι… κάθε πρωί η ανατολή ήταν μια διαφορετική έμπνευση… οι πρώτες βουτιές και εξερευνήσεις του βυθού … με τη βάρκα, ψαρέματα με θέα τον Όλυμπο και τον Κίσσαβο… το δέλτα του Πηνειού και η κοιλάδα των Τεμπών…. εκεί ο Όλυμπος και οι μύθοι του… ήταν που αγαπούσα την ελληνική μυθολογία και έδεσε το γλυκό που λέει και ο λαός. Καταλαβαίνετε λοιπόν τους συνειρμούς, τις εμπνεύσεις και τους φανταστικούς κόσμους που έπλαθα και ζωγράφιζα. Όσο μεγάλωνα η έμπνευση ήταν από τα βιώματα, τον έρωτα, τα ταξίδια, τον τόπο, την ιστορία, τους αρχαίους πολιτισμούς, το μεταφυσικό, το σήμερα και κάποιες φορές το φανταστικό μέλλον. Τα τελευταία χρόνια εμπνέομαι από την Σαντορίνη όπου ζω, με τους μύθους της χαμένης Ατλαντίδας και το γεωλογικό φαινόμενο του νησιού, χρησιμοποιώντας τη φαντασία, επινοώ ιδεώδεις, φανταστικούς κόσμους και ονειρικούς βυθούς στους οποίους συνδυάζω ελεύθερα τα στοιχεία του μύθου που προσαρμόζονται στις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες. Εκφράζω με αυτό τον τρόπο τις σκέψεις, τα συναισθήματα και κινούμαι ονειρικά, σε μια προσπάθεια ελευθερίας, λύτρωσης και συμβολισμού για εμένα και έπειτα για τον θεατή.
Μαθαίνω ότι έχεις στα σκαριά κάποιες συνέργειες, τόσο στη Σαντορίνη, όσο και στη Λάρισα;
Όλα πήγαν πίσω στον προγραμματισμό, αλλά και στις συνέργειες το τοπίο είναι θολό γιατί όλα αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Σίγουρα τα περισσότερα πρότζεκτ πέρα από διαδικτυακούς διαγωνισμούς και παρουσιάσεις, θα μεταφερθούν για την επόμενη χρονιά με ορίζοντα το 2022-23, αν όλα πάνε καλά με την πανδημία φυσικά. Για την Σαντορίνη είναι στα πλάνα και τον άλλο μήνα ανακοινώνεται επίσημα η συνδιοργάνωση του 1ου παιδικού διαγωνισμού ζωγραφικής με τον Δήμο Θήρας και Θηρασιάς ο οποίος ήταν να γίνει αρχές Σεπτεμβρίου του 2020. Έχουμε στο πλάνο μια ακόμα συνεργασία με το Δήμο θήρας και το SYMPOSION – Πολιτιστικό κέντρο για τη διοργάνωση ενός διεθνούς συμποσίου γλυπτικής για το 2022, με αφορμή την ανάδειξη και έκθεση του αγάλματος στον στεγασμένο αίθριο χώρο του αρχαιολογικού μουσείου της Δαιδαλικής κόρης, ενός αρχαιολογικού ευρήματος υπερφυσικού μεγέθους που έμεινε στα υπόγεια του μουσείου για χρόνια. Η μεγάλη γλυπτική αξία και σπουδή παγκοσμίως για το είδος του, μας ώθησε με τους προχωρημένους μαθητές της ART.t.o.s και σε συνεργασία με το Δήμο και το μουσείο, στην μελέτη, ανάπτυξη και εφαρμογή ενός αντίγραφου ίδιων διαστάσεων, που θα παρουσιαστεί στο συμπόσιο για να αναλυθεί η Δαιδαλική ορολογία της πλαστικής τέχνης.
Είμαστε σε συζητήσεις από πέρυσι με μια εικαστική ομάδα από την Λάρισα για ένα πρότζεκτ στην Σαντορίνη το 2022.
Όσο για τη Λάρισα, είναι στα σχέδια εδώ και καιρό και επιθυμία μου, η εγκατάσταση ενός γλυπτού έργου, προσφορά στην πόλη και την ιστορία της.
Ένα άλλο πρότζεκτ που είναι στα σκαριά ακόμα, αφορά τα αγαπημένα Μεσάγγαλα! Με μια ομάδα εικαστικών θα προσπαθήσουμε και ελπίζω να ολοκληρώσουμε την εικαστική ιδέα και πρόταση για την παραλία σύντομα, ώστε να προτείνουμε και να συζητήσουμε επίσημα με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους φορείς, όταν με το καλό θα έρθω το καλοκαίρι στα πάτρια.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.